23 Mart Çarşamba

 Havamız kandırıkçıydı bugün, önce yağacakmış gibi yapıp yağmadı, sonra yağmayacak gibi yapıp yağdı.

* Sabah haberlere  filan bakınırken twitterda, Alakır Nehri Kardeşliği hesabında gördüm. 

"Martlarsa otuz martlamazsa dokuz" derdi Alakırlı rahmetli Durmuş amcamız, eski takvime göre 9 martta (22 mart) hava güzelse kışın sona erip baharın geldiğini, hava kapalı ve soğuk ise 30 marta (12 nisan) kadar kışın süreceğini öngören bu tekerlemesinde. Ve martladı  " diyordu. 

Haliyle, doğayı yaşayarak izleyenlerin kadim bilgilerine güvenmek lazım. Durmuş amcanın tahmininden anladığım,  bu sene "baharı bekleyen kumrular gibi" biraz daha bekleyeceğiz. 

** Günün öğlen ve sonrasındaki beş saatini kardeşimle birlikte, karşıya geçmek, bir görüşme yapmak ve geri dönmekle geçirdik. Üsküdar'a kadar trenle gittim, iskelede kardeşimle buluştuk, motorla Beşiktaş'a geçip, dolmuşla Teşvikiye'ye gittik. Randevu saatimize biraz vardı, bir Nişantaşı turu attık. Annemin gıyabında -çünkü hava soğuk ve pek rahatı yok, yormak istemedik- doktoruyla buluşup annemin bel fıtığındaki gelişmeler konuşu görüşmemizi yaptık.

Maçka'dan Akaretler yoluyla Beşiktaş'a yokuş aşağı yürüdük, o esnada yağan ahmak ıslatandan hayli nasibimizi aldık, iskeleye  dar attık kendimizi.

Karşıya geçtiğimiz anda "Yaşasın bizim kıyı!" diye tezahürat yapasım geldi, damla yağmur yoktu ve hava karşıdan daha ılıktı.

***  Doktor görüşmesi ve yağmura yakalanma arasındaki yarım saatte, son zamanların hovardalığını yaptık, iki kardeş. Karnımız acıkmış şekilde, ne yesek düşüncesiyle yürürken, yolumuzun üstünde çook uzun zamandır gitmediğimiz Cafe Wien'e rastlayınca "hadi!"  dedik. Oturup birer şinitzel yedik, ayıptır söylemesi, o hızla işte Akaretler'den aşağı saldık kendimizi.

Dip Not:

Trenin perona girişi isimli çalışmam,

Fluluk, trenin hızından mı telefonu sallamışım ondan mı?

Bilemedim gerçekten.