11 Şubat Perşembe

Bugün  neredeyse bir sene sonra ilk kez -tespit edebildiğim son gidişim 20 Şubat 2020 günü imiş- Kadıköy'e gittim, daha doğrusu kızımla Kadıköy'e gittik.

* Moda'ya yakın otoparkta arabayı park etti, tatlı şoförüm. 

Önce çarşıya gittik, Baylan ve Hacı Bekir'den özlediğimiz bir kaç şeyi aldık. 

Bir kaç şey; minik bir trüf pastası,  bir porsiyon montebianco, dört minik saçaklı sandviç.

** Çarşı içinden yukarıya doğru yürüdük, yolda Cafe Manifesto'dan birer cortado aldık. Sandviçlerimizi yemek ve kahvemizi içmek amacıyla Bahariye'ye havuzlu meydana çıktık. Artık havuzsuz kalan meydanda bütün banklar doluydu. Bahariye Caddesine doğru yürüdük, oradaki boş banklardan birinde oturduk.

*** Karnımızı doyurduktan sonra Moda'ya doğru yürüdük, iskeleye indik, Moda Deniz Kulübü'nün ve şimdilerde bomboş kalan çay bahçelerinin yanından geçtik, sahile indik. Deniz kenarından  Kadıköy'e kadar yürüdük; lodoslu denizi, gri bulutları, karşı kıyıyı, sahildeki kedileri, onların mamalarına pike yapan martıları seyrederek, son ne zaman buradaydık hatırlamaya çalışarak, geçen zamana inanamayarak...

Tüm bu yerler, yollar sersemletici lodosa rağmen kendini dışarı atmış insanlarla doluydu. Haliyle trafik de bu kalabalıktan nasibini almıştı. Olsun, trafik sıkıntısı bile bunca zaman sonra Kadıköy'de olmaya değerdi. 

Dip Not:

Moda sahilinin yüzük taşı mücevheri, eski Moda İskelesi.

Lodos denizi  kabartmış sallıyordu, dalgalar sahildeki kayalıkları aşmaya başlamıştı.

Kızımla birbirimize baktık, keşke kar yağdığında da burada olabilsek dedik.