28 Mart Cuma

Bir Günlüğü

Bu sabah pilatese gitmek üzere evden çıktığımda havanın soğuk olduğunu hissetmem şaşırttı beni. 

Zira son iki gündeki gibi hava kapalı ama ılık varsayımıyla dışarı çıkmıştım. 

Eve dönüşte daha ılıktı, güneş de hafiften ortaya çıktı. 

Sonra akşamüstü gök gürledi, yağmur yağdı ama o gürültüyle oranlanınca az yağdı.

Günün geleneksel faaliyeti pazar alışverişi ve sonra yıkama yerleştirme işleri oldu.

Son bir haftadır olduğu gibi yine bir şey okumak ya da izlemek için mecal bulamadım, haberlere baktım, sinirlendim. 

Gün geçti.

Biz derdimize düşmüşken, bahar usulca ve güzelce gelip duruyor.

Her gün bir yeni yeşil çoğalması, sanki mutluymuşuz yanılsaması...

27 Mart Perşembe

Bir Günlüğü

Üç günlük hastane gezmelerimizi bugün bitirdik sayıyorum. Aranan ve bulunan kan anneme usuletle ve suhuletle verildi, çok şükür.

Bugün işlem yapılan yer çok kalabalıktı, kanser hastalarına kemoterapi de aynı yerde uygulanıyor ve nedense bugün yığılma olmuş. Belki bayram tatili araya girecek diyedir.

Akşamüstü eve döndüğümüzde biraz dinlenirim diyordum ya ne mümkün? 

Anneme ve bize alınacaklar vardı, markete gittim. Yemek hazırladım, balkonu yıkadım, çiçekleri suladım...

Derken bu saat oldu işte.

Hastanenin ana girişindeki yapay zeka destekli çalışma, adı Newborn.

26 Mart Çarşamba

Bir Günlüğü

Dünkü hastane işlerinin uzantısı bugün tamamlanamadı, yarına kaldı. Kan bağışçısı gençlerin kanı vermesi, işlerin tamamlanması için yeterli değil. Kanın ışınlanması (öyle diyorlar, bir tür arındırma işlemi) ve cross match (uygunluk onayı) gerekiyor. Hal böyle olunca bugün akşamüstüne doğru hastaneye gitmek ve geç vakit çıkmak yerine (iki ünite kan verilmesi işlemi en az dört saat sürüyor) yarın sabah gitmek daha mantıklı diye düşündük ve  randevuyu o şekilde ayarladık.

Hastaneye gidilmeyecekse yine hastaneye gidilebilir, engel olan yok diye düşündüm ve kaç zamandır sırasını bekleyen  kardiyolog kontrolüme gittim.

Doktor bir iki öneride bulundu ve bazı şeyler istedi ama genel durum kontrol altında sorun yok, çok şükür.

Doktordan sonra Kadıköy Çarşısı'na gittim ve annemin istediği bayram şekerini, olmazsa olmaz lokumu aldım. Epeydir yolum düşmemişti çarşıya, gitmişken kısa bir tur attım ve ortamın canlılığına baktım gözümü şenlendirdim. 

Eve dönüş yolunda karşıma çıkan bir kaldırım taşı dibi bitkisi, 

Eskilerin deyişiyle hüdai nabit,

Azimli bir kendiliğinden biten, büyüyen...

25 Mart Salı

Bir Günlüğü

Bu sabah annemin kan değerleri kontrolü için bir hastane seferimiz vardı, nitekim randevuya gittik, tahlil için kan alındı, sonuç çıkınca doktor yeniden  iki ünite kan verilmesinin uygun olacağını söyledi ve sonra nakil için beklerken kan bankasında kan bulunamadığı bilgisi geldi.

Meğer Ramazan ayında kan bağışları azalırmış ve böyle sıkışıklıklar olurmuş. Eğer verilecek kan karşılığında taze kan tedarik edersek, verilecek kan daha çabuk bulunabilirmiş.

Kardeşimle biz verelim dedik, ama çeşitli kriterlere uymadık, almayız sizden dediler.

Çocuklara haber saldık, onlar da arkadaşlarını aradılar ve kan verecek iki kişi bulundu. Yarın sabah hayırlısıyla verilen kan karşılığında yeniden kan tedariki işine bakacağız. 

Bu gün de böyle geçti.

Pazar günü mayaladığım, dün pişirdiğim ekmek...

24 Mart Pazartesi

Bir Günlüğü

Havada lodos sersemliği var, esiyor, insanda akıl bırakmıyor. Diyeceğim de, daha çok sersem eden  rüzgar mı ülke gündemi mi tartışılır.

Bugün pilates çalışırken hocamla her zamanki gibi sohbet ettik. Ancak bu defa havadan sudan çoluktan çocuktan konuşmaların yerini haliyle ülke gündemi, olanlar bitenler aldı.

Burada kısa bir müzik molası verelim,  Anouar Brahem'den bize yakın tınılarını seveceğiniz bir parça burada.

Baharın güzel renkli çalıları tek tek açıyorlar.

23 Mart Pazar

Bir Günlüğü

Önceki hafta mıydı, geçen hafta mıydı karıştırıyorum şimdi, internette sayfa tıkladıkça önüme çıkan google reklamlarını engellemeye kalkmıştım. Sonuçta reklamları engelleyemedim ve fakat  üstüne ek olarak bloglara anonim olarak yorum yapmak zorunluluğuna tutuldum.

Kafamı konuya bir ayırıp, nasıl düzelteceğimi araştırmam lazım. Oysa bugünlerde kafalar hiç yerinde değil. Du bakali...

Genel bir yılgınlık ve sanki dayak yemişlik hali geldi üzerime. Diğer yandan umut da eksik değil. 

Yine  memleketin insanı yoyo topuna çeviren halleriyle dolu günlerimiz, ben öyle hissediyorum.

Bir arkadaşımla konuşuyorduk, dedi ki dünya hiç bir zaman mükemmel bir yer değildi, o nedenle olabildiğince kötülükleri görmezden gelmemeli diğer taraftan da yapabileceğimizin sınırlı olduğunu da unutmamalıyız.

Hep çelişki içinde yaşıyoruz işte...

Latinler gün geçtikçe renk değiştiriyor, sarı ile başladılar, turuncuya doğru bir açılım içindeler.

22 Mart Cumartesi

Bir Günlüğü

Bugün annemi saçının kesilmesi için sokağın karşısındaki kuaföre götürdüm. Saçları kesilince ferahladı, rahatladı.

Evden çıkıp sokağın karşısına geçmemiz on dakikadan fazla sürdü sanıyorum, dönüş faslı da öyle. Buna da şükür, yavaş da olsa, kola girerek de yürüse önemli bizim için.

Kalan zaman, kısa bir alış veriş ve bolca mutfak işleriyle geçti.

Fotoğrafı dün akşamüstü bütün gün bulutlu olan hava açtıktan sonra çekmiştim.