18 Aralık Perşembe

İşte yine bir eski tanıdıkla merhabalaştım, bugün.

1987 yılında bir oyun seyretmek şansını elde ettiğim Shakespeare'in ünlü Globe tiyatrosu.

Nehir kenarında Tate Modern'den çıkmış Borough markete giderken gördüm ve mutlu oldum.

Londra'nın köprüleri,

Öndeki renkli süslü olan Southwork Bridge, arkada gözüken ve dsha sade olan ünlü London Bridge.

Bugünkü müze gezisinden bir fotoğraf,

Kanadalı fotoğraf sanatçısı Ken Lum'dan 1994 tarihli "You Don't Love Me". 

17 Aralık Çarşamba

Nihayet -çevre düzenlemesi epeyce değişmiş olsa da- tanıdık bir yerdeyim; burası Trafalgar meydanı.

Eskiden otobüsler, taksiler meydandaki Nelson anıtının yakınına kadar gelirlerdi. Şimdi alan daha çok yaya bölgesi haline getirilmiş.

Anıtın önündeki Christmas ağacı, bir geleneği anlatıyor. Her yerdeki çok süslü ve ışıklı ağaçlardan farklı olan bu ağaç gerçek bir ağaç ve her sene Norveç kralı tarafından 2. Dünya Savaşında ona yardım eden Ingilizlere teşekkür mahiyetinde başlatılsn bir geleneğe bağlı olarak gönderiliyor.

Burası çok yıllar öncesinin çiçek mezatı iken zaman içinde yemek yerleri ve çeşitli şık dükkanlarla dolu bir mekana dönüştürülen (biraz bizim Balık Pazarı gibi, daha büyük daha şık halini düşünün) Covent Garden'ın ana girişi.

Royal Academy of Arts binası, ana girişi.

İçerde biraz dolaştık, museum shopda biraz oyalandık.

Sonra uzun zamandır görüşmediğim arkadaşım R.ciğimle İngiliz usulü bir pubda oturduk, biralarımızı içerek sohbet ettik.

Eve dönüşü arkadaşımın önerisine uyarak otobüsle yaptım ve bu sayede ünlü dönme dolap London Eye'ı şöyle bir görmüş oldum.

16 Aralık Salı

Dünkü uzun yürüyüşün son yarım saati eve gittiğimde acıyan dizlerimi ne halde bulacağım endişesiyle geçti. 

Yürürken kendimi çevreyi seyretmeye fazlaca kaptırmış olmalıyım, bir anda kendimi dizlerimin üzerinde yerde buluverdim.

Hemen toparlandım kalktım, bir çiçek bankanın kenarında oturdum, kendimi kontrol ettim, dizlerimde sızıyı dinledim, sonra metroya doğru yürüdüm, eve döndüm.

Buz koyma, acı azaltıcı krem sürme işleri arasında evde  vakti zamanında yeğenime verdiğim kantaron yağı olduğu hatırlandı ve onu da sürdüm. 

Sonuçta bu sabah uyandığımda dizimin sızısı azalmıştı ama bugün evde otursam buz koymaya devam etsem daha iyi olacak düşüncesine uydum. Bugün buluşmak üzere sözleştiğim arkadaşım R.cığıma durumu yazdım ve yarın için sözleştik.

Günün kalanında  yeğenime bir iki kap yemek yaptım, biraz televizyon biraz da yağmur seyrettim (evet, hava olması gereken karakterine dondü) ve bugün de böyle geçti.

Aralık ayının karanlığına ışık verecek renkler...

15 Aralık Pazartesi

Geçen sene doğum günümde yeni yaşıma bir mektup yazmiştım. Bugün mailime düşene kadar da varlığını unutmuştum. Meğer ne güzel bir öngörü imiş, tebrik ettim kendimi.

Bugüne gelince, kendime armağan olarak "bakalım şehri ne kadar hatırlıyorum" başlığı altında bir gezelim görelim seferine çıktım.

Oxford Street senin Regent Street benim Piccadily kim isterse onun dedim, boydan boya yürüdüm gezdim dolaştım, sonunda Trafalgar Square'a kadar geldim ve yine bir türlü tanıdıklık hissini yaşayamadım.

Aradan geçen zamanda ya anılar silindi ya şehir fazlaca değişti, bilemiyorum.

Soho Square'daki küçük bina ve tatlı park...

14 Aralık Pazar

Dün gece burada henüz akşam 21 iken ve E.ciğimle tatlı bir dizi izlerken, ben teslim bayrağını çektim, çok uykum geldi ve yattım uyudum. Zira şehirlerimiz arasında üç saat var ve o sırada İstanbul'da vakit geceyarısını bulmuştu.

Tabii ki bu sabah da dünkü uyku saatine uyumlu şekilde bizde 7:30 iken uyanıverdim.

Belki yarın sabah biraz daha Londra saatiyle uyanabilirim, ya da  tam alışacakken dönmek zamanı gelmiş olacak.

Kahve buyurmaz mısınız?

13 Aralık Cumartesi

Neden bizim çocuklar çığlıklar atarak bağırıyor ve ağlıyor da başka millet çocukları böyle değil?

Özellikle yolculuklarda bağırarak ağlamak hali hiç istisnasız yaşanıyor.

Neyse, iki ağlayan çocuk dışında şikayeti gerektirmeyen, rahat bir yolculukla 33 sene sonra Londra'ya geldim.

Geldim gelmesine de tuhaf bir yabancılık hissi içinde, havalanından şehre giden trendeki bilgi bantında geçen "you are here" yazısını görene dek farkında değilmişim, sanki geldiğimin.

Elephant and Castle metro istasyonu çıkışına dek kardeşimin çizdiği güzergâha uyarak geldim ve sonra on dakika ötesindeki eve gidebilmek için yeğenimin gelip beni almasını bekledim.

12 Aralık Cuma

Bugün hızlı çekim geçti; pazardı, kardeşimin gelmesiydi, kızımın işleriydi, bavul hazırlamaktı derken, gün bitiverdi.

Dünün güzel anısı, kızımın beni doğum günü yemeğine götürmesi oldu. Çiçeğim, Asmalımescit'teki Galation isimli Gürcü lokantasına daha önce gitmiş ve pek beğenmişti. Bir kaç gün erkenden doğum günü kutlaması yapmak için oraya beni götürmeyi önerince, keyifle kabul ettim.

Güzel ve değişik yemekler ve mezelerin yanında çok bilinen mantıları hinkal de yedik haliyle ve birer kadeh kırmızı şarapla kutlamamızı yaptık.

Kadıköy Karaköy motorundan tarihi yarımadaya bakış...