19 Kasım Çarşamba

Sabah erkenciydik, kızımı yolcu ettim, selametle ulaşmasına dair haberleri takip etmeye başladım.

Sonra kahvaltımı yaptım, hazırlandım Suadiye istasyonuna yürüdüm.

Babalarımızın aynı yıllarda Yenişehir'de birlikte görev yaptığı bir çocukluk arkadaşımla buluştuk.

Sahile yürüdük,  deniz manzaralı Beltur Cafe'de oturduk, uzun uzun sohbet ettik. 

Onun yakın zamanda kaybettiği annesinden, eşleri arkadaş olan annelerimizin arkadaşlıklarından, mahallemizden konuştuk. Sonra kendi çocuklarımız, şimdiki hallerimiz de  sohbete dahil oldu.

Bulutlu, hafif lodoslu, gri bir günde anılar anılar canlandı...

Adalar manzaramız genellikle gri yoğunlukluydu.

Bazen gün ışığı bulutların arasından sıyrılıp denizde ışık oyunları yaptı.

Bazen martılar ve kargalar uçuştu, bir karabatak gördük.

Bir de havaya aldırmadan denize girmiş yüzen bir denizsever yüzümüzü gülümsetti.

18 Kasım Salı

Bugün ne yapsam acaba, yürüyüşe mi çıksam diyordum ki birinin merdivenden indiğini duydum. O sırada antreden geçiyordum, merdivende ayak sesleri duydum, asansör kullanmayan da kim ki diye düşündüm ve göz deliğinden baktım ve gördüm ki Bayan E. imiş. 

Kapıyı açıp seslendim, cevap olarak "biliyor musun asansörde kaldım" dedi. Nasıl oldu filan derken, konuşmanın devamında bir spor merkezini görmeye gittiğini öğrendim ve "benimle gelir misin" deyince günün programı belli oldu. 

Kendisine de söylediğim gibi böyle tarihi bir anı kaçırmayı hiç istemezdim, canım arkadaşım ve spor salonu bir araya gelmesi pek söz konusu olmayan bir ikilidir, zira.

Nitekim gittiğimiz merkezin hiç ona göre bir yer olmadığı daha onuncu saniyede belli oldu ve salondakilere çok teşekkür ederek kendimizi dışarı attık ve dışarı çıkınca konuya dair abartılı değerlendirmelerimizle güldük, eğlendik.

Sonra oturup birer kahve içtik, sohbet ettik ve yürüdük. Böylece günün spor niyetli kısmı uzun bir yürüyüşle amacına ulaşmış oldu.  

Bitkilerin geometri anlayışı mı desem yoksa doğanın mimari zarafeti mi?

17 Kasım Pazartesi

Ms. Melty dün izlediği bir filmden söz etmişti,  ilk fırsatta izleyeceğimi söyledim. Gerçekten bugün sözümü tuttum ve akşamüstü seyrettim. 

Film Fransız/Kore ortak yapımı, her bakımdan. Sokço'da Bir Kış isimli filme konu olan romandaki olaylar temelde Kore'de yaşansa bile, yönetmen, oyuncular hep bir ucundan melezlik ya da Fransızlık taşıyor. 

Meraklısı için not, film şu sıra MUBİ'de oynuyor. 

Günün ilk saatleri hareketli ve koşturmacalı geçti; pilates, yürüyüş, yatakçıya sipariş vermek, hiç bitmeyen alınacakları tedarik etmek ve taşımak, evdeki işleri halletmek derken akşamüstünü çabucak buldum.

Sonrasında ayağımı uzatıp oturdum ve kabak çekirdeği çitleyerek  filmi izledim.

Bu aralar kabak çekirdeğinin faydalarını o kadar çok ve sık rastlıyorum ki almasam olmazdı. meğer, evde zaten biraz kabak çekirdeği varmış ama öylece bir kenarda unutulduğu için bayatlamış. 

Kabak çekirdeği yiyiniz arkadaşlar.

Fotoğraf Ocak 2018'den,

Bir arkadaşımızın Maltepe'deki ofisinde yeni yıl kutlaması yapıyorduk,

Günbatımında adalar uzaktan gözükmekte...

16 Kasım Pazar

Dün gece yatmadan önce balkona çıkıp gökyüzüne baktım. O da ne? Kuzeydoğu yönünde parlak bir şey var. Önce uçaktır dedim, ama uçak rotası pek öyle değil ve kıpırdamıyor. Sonra içeri gidip telefonumu aldım ve Skyview'la baktım. Meğer jüpiter imiş kendileri. 

Bugün ise Pazar günü halleri...

Sabah annemle kahvaltı,  öğleden sonra annemin bozulan su saatinin değiştirilmesine nezaret etmek, aralarda arkadaş gruplarıyla yazışmalar, bir iki telefon konuşması ile geçti. 

Akşam için yemek hazırlığı yaptıktan sonra nihayet yürüyüş için vakit buldum ve sahile iniverdim.

Dönüş yolunda kitapçıya uğradım ve Nejat İşler'in Miras isimli son kitabını aldım.

Güzel bir günün anıları böyle.

Havanın ılık olması çok hoş, ama doğrusu yağmur bekliyorum elim yüreğimde...

Fotoğraf dünden, bugünkü de benzer bir manzaraydı,

Birazcık gökyüzündeki tülsü bulutlar eksik. 

15 Kasım Cumartesi

Bazen deriz ya, sendeki keyif kimsede yok.

Sahilde yürürken bu tekneyi görünce ilk böyle düşündüm, ohh amma keyif!

Adadan mı geliyorlar, gezintiye mi gidiyorlar...

Şimdi düşünüyorum da belki tekne bozuldu, öyle kalakaldılar. 

Belki kıyıdaki çekek yerine girmek için bekliyorlar.

Bilemeyiz, değil mi?

Bazen ilk aklımıza gelen ve genellikle harcı alem olan fikir yanıltıcı oluyor. 

Biraz daha enine boyuna düşünmek, özellikle görünenin arkasındaki gerçeği anlayabilmek pek zor...

14 Kasım Cuma

"Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım" diyerek yazılan şarkı sözü haksız değilmiş, çocukken anlamazdım, ne demek istendiğini. Böyle işte; gün gün, hafta hafta geçiyormuş yıllar. 

Kasım'ı da ortaladık gibi.,

Sabah tam kahvaltıya oturmuştum ki, kapı çaldı, annem ve yardımcısı R. geldiler. 

Annemin hedefi belli, torununun odasına gidiyor, onun yatağını deneyecek ve kendisininkiyle sertlik/yumuşaklık karşılaştırması yapacak. 

Dedim, annem keyfine bak, ben ilacımı aldım, karnım da acıktı, kahvaltımın başındayım.

Beş dakika kadar sonra annem deneme yatışından kalkmış, mutfağa doğru geldi, ben bunu istiyorum dedi.

Yatakçıya gittim, adamcağız başka bir şeyler anlattı, dur bakalım tefrikamız nasıl devam edecek?

Öğlenden itibaren pazardır, diğer işlerdir derken gün bitti, kısa gün çabuk bitiyor zaten.

Şimdi yemek ve salata işlerine sıra geldi.

Apartman bahçesindeki güller açmaya devam ediyor, Kasım gülümüz.

13 Kasım Perşembe

Sondan başlayayım, akşam yemeğine fırında somon ve patates yaptım. Yan yana değil, ayrı tepsilerde ama aynı zamanda pişirdim. Kızım yanına rokalı, narlı, cevizli bir salatacık yapıverdi, güzel oldu.

Akşamüstü İbrahim Selim'in Bu Gece programında Demet Evgar'la sohbeti izledim. Sohbet eğlenceliydi ve aynı zamanda iyi bir sanatçı olmanın ve onu izlemenin keyifli yanlarını hatırlattı. 

Bu arada, Aile Arasında filminin ikincisi gelecekmiş, iyi haber. 

Sabah pilatese yürüyerek gittim geldim, hava ılıktı, iyi geldi.

Dün gecenin 2'sinde uykum çat diye kesildi ve 5'e kadar ne ettimse uyuyamadım. Böyle oluyor bazen, ortada hiç sebep yokken uyanmalar ve sonra koyun saysan olmamalar.

Bir kaç gün önce bizim sokakta bir köşeye yaslanmış sokağı seyreden bu oyuncakçığa gözüm ilişti.

Bir minik düşürmüş olmalı, bir başkası bulup bir duvarın üstüne koymuştu.

Belki, ertesi gün oradan geçerken bulmuşlardır, kim bilir?