Hiç hesapta yokken uzun uzun yürümüş olarak bitiriyorum günü.
Sabah ev işleriyle geçiverdi, yıkanmış çamaşırları toplamak, yenilerini yıkamak, asmak, arada anneme gidip kereviz çorbası yapmak...
Öğlen saatlerinde balkondaki saksıları biraz düzenledim, toprak ekledim, saksı değiştirdim; bahar erken geliyorum diyerek göz kırpınca balkonu bakımsız bırakmak olmaz doğrusu.
Akşamüstüne doğru, kızımın önce hangisini yapsam konulu kararsızlıkları biraz azalınca bir alış verişişine giriştik. Haydi taksiye binip trafiğe girmeyelim dedik ve metroya bindik, iki durak sonra indik ve Ataşehir girişindeki AVM'ye doğru yürüdük. Doğrusu 40 dakikada ulaştık, hiç fena değil. Sevdik biz bu yürüyerek ulaşma özgürlüğünü.
Son defa yaklaşık on sene önce gittiğimiz, yolumuzun pek düşmediği bu AVM ferah ve oldukça tenhaydı, işlerimizi hallettik. Dönüşte trafik fenaydı, E5 kımıl kımıldı, biz de yine tabanvay üstüne metro ile evimize ulaştık.
Gökyüzünde güneşin ikizi gibi duran, top şeklinde gökkuşağımsı bir parlaklık vardı, etrafa bakınarak yürümenin faydasını gördük, bir güzel bulut seyrettik.
Dün kıyıdaki ağaçlardan, kendini bahara en yakın hissedeni,
Dalların uçları tomur tomur olmuş, açmaya hazırlanmakta...
"bulutlaaaar, pammuk gibi bulutlar" şarkısını da söyleyeydiniz :)
YanıtlaSilHah! İyi hatırlattın, hemen bir kuple dinledim, neşem geldi. :))
SilBulut vardı da pambıh değildi, enteresandı, bugüne fotosunu ekliyorum. :)