Sanırım bugün şehre ve eve biraz daha uyum sağladım. Gerçi yine mahalle içindeydim ya, olsun.
Sabah Aile Hekimliğine ilaç yazdırmaya gittim. Bizim hekimin sekreteri yine değişmiş ve gelen genç işe alışana dek hastalar için pek de kolay olmayacak hissine kapıldım.
Yıllardır orada olan sekreter hanım tayin mi oldu, emekli mi oldu artık her ne ise kendi adıma üzüldüm, çünkü işleri düzgün kotaran bir kişiydi.
Bugün evimiz temizlendi, camlar silindi, ev parladı, ben de ferahladım.
Artık öğleden sonra balkonda oturup kahve içilebilecek kıvama geldi hava. O da ayrı bir keyif unsuru.
Geceleri pencere açıkken uyuyup, serin geldiği için kalkıp kapatmak gibi bir diğer hisle yarışır.
Yine bir sarı yaz anısı...
