Hava kapalıydı bugün yine, sabah erken saatte biraz yağmur serpiştirmişti, öğleden sonra rüzgar serin esiyordu.
Günü çoğunlukla dinlenerek geçirdim. Öğlen civarı bir tur evi süpürdüm, akşamüstü Bostancı'ya yürüdüm.
Malatya pazarından annemin siparişi mercimeği aldım, yanına peynir ve tereyağı da ekledim, kısa günün karı oldu.
Dünden beri bir Kore dizisi izliyorum. Hayli zamandır insanlardan Kore dizisi lafını duyuyordum, meraklandım, nasıl acaba?
İlk izlenimim şu, benim alışkın olduğum ve sevdiğim Kore sinemasıyla ve yönetmenleriyle ilgisi yok. Daha çok bizim televizyonlarda yaz aylarında gösterilen romantik komedilere benziyor.
Her Umut Ortak Arar'ın son yazısında geçen ay gördüğüm, astronomi kulesine hayran kaldığım, Büyükada'daki Mizzi Köşkü anlatılıyor. Okumak isteyenler için burada.
Sokağımızın at kestanesi,
Her sene biraz daha büyüyor, güzelleşiyor.
Bugün mizzi köşkünü görünce sana yollamak üzereyken, senin de aynı hesabı takip ettiğini hatırlayıp göndermemiştim ki, yanılmamışım :)
YanıtlaSilBiz bizi biliriz. :)
Silo mercimeği biliyorum sanırım; koyu kahverengi, minik tombul mercimekler değil mi? ve şimdi salona geçip, bilgisayarım kucağımda mizzi köşkü'nü okuyacağım. hazine gibi bir yazı :)
YanıtlaSilEvet evet, ta kendisi, o mercimek. Antep mercimeği de öyle oluyor. :)
SilGerçekten öyle, yazı da binanın kendisi de gerçek hazineler. :)
ah şu ağaçlar olmasaydı ne olurdu halimiz. sokakları güzelleştiren, bize nefes aldıran.. öyle seviyorum ki...
YanıtlaSilAğaçsız bir dünyayı düşünmek istemiyorum, oldukça dertli bir yer zaten, hiç çekilmez olurdu. :)
Sil