11 Mart Pazartesi

Dün akşam bizim adasever arkadaşlarımızdan biri "yarın hava güzel, adaya gitsek mi" dedikten sonra yaptığımız yazışmalar "haydi bu defa da Büyükada'ya gidelim" kararına bağlandı. 

Vapur, motor saatlerine bakıldı, Bostancı'dan ne zaman binilince Kadıköy'den ne zaman kalkana denk düşer anlaşıldı, zaten işi gücü olanlar çıkınca toplam dört kişi gelirim demişti.

Kaç zamandır Büyükada'ya gitmemiştim, bir türlü hatırlayamadım. On sene önce gitmiştim sadece o net olarak aklımda. Arada mutlaka gitmiş olmalıyız da, hangi araydı? 

Öyle uzun zamandır Burgazada sevdalısıyız ki sıralamada ikinci gelen Heybeliada'ya bile onun yarısı kadar ancak gitmişimdir. 

O nedenle, motordan inip bizi iskelenin önünde bekleyen iki arkadaşımızla buluşunca, dur şu iskelenin fotoğrafını çekeyim deyiverdim.

Saat kulesinin bulunduğu meydandan başlayarak Çankaya Caddesine bağlanıp yokuş yukarı yürümeye başladık. İtiraf edeyim, bunca zamandır "aman turistler bastı orayı, çok kalabalık, gidilmez" diye diye, gitmeye görmeye Büyükada'nın köşklerinin ne kadar muhteşem olduğunu unutmuşum.

O şahane ve her birinin hikayesi olan yapıların arasından uzunca süre yürüdük, ta ki Aşıklar Yolu olarak anılan çamlık bölgeye gelene dek. Ondan ötesine devam edersek dönüşümüz çok uzayacak, yemek saati geçecek düşüncesiyle kısmen aynı yoldan kısmen ara sokaklara saparak dönüşe geçtik. 

İşte tüm gün görebildiğimiz yegane mimoza olan bu güzelim ağaç, tam da o köşedeydi.

Aşağıya doğru inişten bir an, adada seçim afişleri dışında fazla bir seçim canlılığı yok, seçimdeki gibi bangır bangır ses çıkaran otobüsler dolaşmıyor. Aşağıda iskelede vapur hareket etmek üzere, kuşlar uçuyor, güneş parlak filan. Oysa karşıda İstanbul kıyıları Kartal civarı ve  aslında her taraf, silme beton bina ile sevimsiz gözüküyor. 

Sahilde lokantalar Ramazanın ilk günü ve pazartesi olması nedeniyle oldukça tenhaydı. Yine de turistler eksik değildi. Arkadaşlardan birinin tanıdığı olan bir lokantada taze istavritlerimizi yedik, kahvelerimizi içtik, sohbetimizi ettik, üstüne yarımşar profiterol paylaştık ve dönüş vapurlarımızın saatini geldiği için iskeleye koşturduk.

Felekten çalınmış bu güzel gün için yapımda ve oluşumda emeği geçenlere teşekkürlerle...