1 Eylül Pazar

Sıcaklar insafa gelmeye, arada bir yağmur yağar gibi yapmaya, ışık sonbahara doğru kırılmaya başladı diye seviniyorum. 

Seviniyorum sevinmesine de bu haller mevsimin değiştiği, takvimin Eylül ayına döndüğünü de anlatıyor. 

Sonuç, tam da artık öğrendiğimiz gibi;  geçen gün ömürdendir. 

Az önce geleneksel (30 sene olmuş, geleneksel diyebilirim, net) Eylül tatilim için bavulumu toparladım. 

Yıllardır kullandığım bir "check list"im var, bu yolculuğa giderken alınması uygun olacakları yazmışım, kim bilir kaç sene önce?

Mesela kibrit var listede, artık bütün ocaklar çakmaklı oysa. Walkman, fotoğraf makinesi ve el feneri yazmışım, şimdi o fonksiyonlar tek bir telefonla halloluyor. Tenis raketi, top, oyun kağıdı var ki arabalı ve çocuklu zamanların ihtiyaçları onlar.

Tüm değişenlere rağmen, o listeye yine her yolculukta bakıyorum ve ilginç şekilde kullanım dışı maddeleri zihnim kendiliğinden atlıyor. Bugün istisna oldu, göresim geldi.

Eylül ayı için yazılmış eski bir şarkıyla yeni aya merhaba diyelim mi?

1938 tarihli bir müzikal için Maxwell Anderson'un sözlerini yazdığı bir Kurt Weill bestesi, September Song. Nat King Cole söylüyor.

Nostaljiye başlamışken, 2 Eylül 2021'e dönelim, iskelede duralım, denize bakalım, güneşi uykuya gönderelim.