Bugün pilatese giderken eşyamı evde unutmadım, aferin bana.
Hava bulutluydu ve gün boyunca serin ile ılığımsı arasında oynadı durdu, sonunda akşamüstü güneş bile açtı.
Öğlende kardeşim anneme geldi. Annemin canı mercimekli köfte çekmiş, küçük kızının gelişini bahane etti, bir tencere malzeme mercimeği bulguru pişmiş, karıştırılacak yeşilliği doğranmış şekilde benim yoğurmamı ve şekillendirmemi bekliyordu.
Sonra kızım da geldi ve o da özlediği memleket yemeğini keyifle yedi. Kardeşim giderken kızı ve eşi için bir küçük yolluk aldı. Bereketli bir öğündü, şükür.
Başka bir şeyler dinlemek niyetiyle açtığım you-tube hoş bir sürpriz yaptı. Saksafoncu Jasmine Myra'nın grubuyla kaydettiği yeni bir parçasını dinledim.
Böyle bilmiş bilmiş yazdığıma bakmayın, Jasmine Myra'yı ilk dinleyişim, ancak son olmayacak, çok hoşuma gitti.
Fotoğraf geçen haftadan,
Her zaman alışık olduğumuz, vapur arkasından simit kovalayanlardan değil, daha ufak yapılıydı.
Kutsal arama motoru "kuzey gümüş martısı" diyor.
ay pek severim mercimek köftesini, afiyet şeker bal olsun. bizde de ablam pek güzel yapar, rica edeyim de yapsın tez zamanda :)
YanıtlaSilBiz mercimek köftesi diyoruz (memleket alışkanlığı) ve küçük kahverengi yerel mercimekle yapıyoruz, bir sefer denk düşürelim de onu tat bakalım. :)
SilŞefocuğumun ellerine sağlık. :)
Ben bugün telefonumu cafede unutup çıkmışım. Hiç adetim değildir. Üç dükkana uğradıktan sonra arabaya giderken bir baktım yok. Panik. Gerisin geri sırayla dükkanlara gittim, yok yok yok. En son da cafeye gittim, bir umut. Şanslıymışım, bulup bir kenara koymuşlar. Kafa kalmadı.
YanıtlaSilOyy! Geçmiş olsun... Bazen zihin dolu olunca, böyle unutkanlıklar kaçınılmaz oluyor. Neyse, şans yardım etmiş de bulunmuş. :)
Silen son ne zaman yaptım mercimek köftesini, canım çekti:)) müzik şahane( ben de ilk kez dinliyorum) yalnız kuşlardan hiç anlamadığımı fark ettim, martı olacağını hiç düşünmedim:))
YanıtlaSilBak şimdi! Okuyanlara can çekme vesilesi oldu annemin canının çekmesi. :))
SilMartıyı tanımak biz İstanbullular için biraz da alışkanlıktan sanırım.
Şimdi hatırladım, Ankara'da da martı görmüştüm, Karadeniz'den gelmişler. ;)